Pierwszy parowóz - Johann Friedrich Krigar

Johann pierwsze szlify hutnicze zdobył w hutach w Ozimku (Królewska Huta Malapane) i Zagwiździu (Kreutzberger Hutte), następnie pełnił funkcję inspektora hutniczego. W 1804 został powołany przez Friedricha Wilhelma von Redena na dyrektora Królewskiej Odlewni Żeliwa w Berlinie (której oddziałem była Królewska Odlewnia Żeliwa w Gliwicach). Dziesięć lat później wysłano go na tajną misję do Anglii, gdzie studiował dokładnie budowę czterech lokomotyw zębatych, zbudowanych przez Johna Blenkinsopa i eksploatowanych w Zakładach Górniczych Middleton w Leeds.

W 1816 roku Pruski Zarząd Górnictwa zlecił Krigarowi budowę parowozu zębatego. Podstawą miały być oczywiście poczynione w Anglii obserwacje. Kolej miała - wg Królewskiego Wyższego Urzędu Górniczego dla Śląska - transportować węgiel z zagłębia wałbrzyskiego w stronę portu w Malczycach. Gotowa maszyna Krigara – pierwszy parowóz zbudowany poza Anglią, po prezentacji na pokazach w Berlinie, został przewieziony do Królewskiej Huty. Po ponownym złożeniu lokomotywy nie dało się jednak ponownie uruchomić.

Krigar, pracując w Królewskiej Odlewni Żeliwa, zbudował w 1818 roku drugą, większą lokomotywę, opartą na wcześniejszym projekcie. Rok później maszyna trafiła do Völklingen w Zagłębiu Saary, gdzie do października 1821 roku pracowała jako kolejka kopalniana w zakładach górniczych Geislautern, przechodząc w międzyczasie kilka napraw. Niestety, nie była regularnie używana, prawdopodobnie z powodu niezrozumienia zasady działania przez załogę[. Maszyna została ostatecznie ustawiona przed biurowcem kopalni, następnie w 1836 r. trafiła na złom.

A Krigar? Został mianowany starszym radcą górniczym.
Na zdjęciach Krigar oraz zdjęcie angielskiego modelu Salamanca, na której Krigar się wzorował.

Info z profilu Latający Ślązak - Furgajoncy Ślonzok